فروشندگان حرفه ای چگونه حرف می زنند؟

 درست مثل اینکه می خواهید پیامی را تایپ کنید.

فقط اجازه دارید چند لحظه کوتاه، مختصر ، مفید ، هوشمندانه و با زبان بدن مناسب، بهترین نتیجه را دریافت کنید.

 به حرف زدن مردم دقت کنید.
حتما تعجب می کنید!
خاطره گفتن،
شاخه به شاخه رفتن و مهمتر از همه
سوء تفاهم همه جا دیده می شود.

 شما چیزی می گویید، بقیه چیز دیگری می فهمند.

 فروشنده از کیفیت می گوید خریدار به قیمت فکر میکند.

 اگر فروشنده فقط ۳۰% از مقدار اضافه گویی های خود را هوشمندانه صرف محصول و کیفیت و خلاقیت در فروش خود کند، بیش از ۵۰% افزایش فروش خواهد داشت.

 فقط ۳۰% از آنچه می گویید برای فروش شما کفایت می کند.
مابقی به کیفیت رفتار بدنی و تمرکز و تجربه و علم شما بستگی دارد.

 وقتی تلگرافی حرف می زنید به یاد داشته باشید در بیان و استفاده از کلمات محدودیت دارید.

این تمرین را هرچند وقت یکبار انجام دهید:
حرف های مهم خود را از طریق نوشتن پیام بزنید تا از کلمات کمتر استفاده کردن را یاد بگیرید.

آیا نظم آزادی مطلق است که فرد هر کاری که می خواهد انجام دهد؟آیا آزادی بدون در نظر گرفتن عواقب آن است؟آیا آن بدین معنی است که بعد از ایجاد یک مشکل و یا کار اشتباه باید عمل صحیح صورت گیرد؟آیا نظم تحمیلی است؟آیا آن سو استفاده کردن است؟آیا آن آزادی را سلب می کند؟جواب،هیچ کدام از موارد بالا نیست.نظم نداشتن به این معنی نیست که شخصی با یک کمربند بچه را تنبیه کند.این کار دیوانگی است.نظم به معنی ثبات داشتن و جهت داشتن است.آن پیش گیری قبل از وقوع حادثه است.آن مهارکردن و هدایت انرژی برای انجام اعمال بزرگ است.نظم این نیست که شما کاری را انجام دهید،بلکه شما برای کسانی که به آن ها توجه دارید کار را انجام می دهید.نظم یک عمل عاشقانه است.بعضی وقتی شما مجبورید برای این که مهربان باشید نامهربان شوید.تمام داروها شیرین نیستند،همه جراحی ها بدون درد نیستند،اما مجبوریم آن ها را داشته باشیم.ما احتیاج داریم که از طبیعت درس بیاموزیم.همه ی ما بازرافه ی آشنا هستیم.زرافه ی مادر یک بچه زرافه را به دنیا می آورد.بچه زرافه به طور ناگهانی از رحم مادر روی سطح سفت و سخت زمین می افتد.اولین کاری که مادر انجام می دهد این است که به پشت بچه زرافه می رود و یک لگد محکم به او می زند.بچه زرافه بلند می شود،اما پاهایش ضعیف و سست هستند و دوباره می افتد.مادر دوباره به پشت او می رود و یک ضربه ی محکم دیگری به او می زند.بچه زرافه بلند می شود ودوباره می نشیند.زرافه ی مادر به او ضربه می زند تا این که بچه بتواند روی پاهایش بایستد و شروع به حرکت بکند.چرا؟برای این که مادر می داند تنها شانس زنده ماندن بچه در جنگل ،ایستادن روی پاهای خودش است.در غیر این صورت به وسیله ی گربه های وحشی دریده خواهد شد.سوال من از شما این است که:آیا این یک عمل عاشقانه است؟شرط می بندم که می گویید همین طور است.

بچه ها در محیطی منضبط و دارای عشق بزرگ می شوند و به والدین احترام می گذارند و به تدریج یک شهروند قانون مند می شوند.عکس این موضوع نیز صادق است.اگر در خانه ای نظم تمرین شود،انحراف جوانان آن تا 95 درصد کاهش می یابد.والدین خوب از این که فرزندانشان موقتا از آن ها متنفر شوند،نمی ترسند.

انگیزش درونی از درون(مثل غرور،حس پیشرفت،مسئولیت و ایمان)سرچشمه می گیرد.

پسر جوانی بود که در تمرین ها به طور منظم حاضر می شد،اما همیشه به عنوان ذخیره بازی می کردو جز یازده بازیکن فوتبال نبود.درحالی که او تمرین می کرد پدرش در فاصله دور می نشستو منتظرش می ماند.مسابقات به مدت چهار روز ادامه داشت.او در تمرین های یک چهارم و نیمه نهایی حضور نداشت،بلکه تمام مدت برای مسابقه ی نهایی تمرین می کرد.بنابراین نزد مربی می رفت و گفت شما همیشه مرا در رزرو نگه می دارید و به من اجازه ی بازی فینال را نمی دهید.اما لطفا امروز به من اجازه بدهید بازی کنم.مربی گفت پسر جان،من متاسفم.نمی توانم به شما اجازه بدهم زیرا بازیکنان بهتری نسبت به شما دارم و مضافا این بازی فینال است وحیثیت تیم در خطر است و من نمی توانم به شما فرصت بدهم.پسر مقاومت می کندو می گوید لطفا اجازه بدهید بازی کنم،من قول می دهم که نگذارم بازنده شویم.مربی احساس کرد که او هیچ زمانی مثل این دفعه مصمم نبوده است.بنابراین به او گفت بسیار خوب برو بازی کن.اما به یاد داشته باش که من برخلاف قضاوتم و در مقابل حیثیت تیم قرار دارم و نگذار که بازنده شویم.

بازی شروع شد،پسر با هیجان فراوان بازی کرد.هروقت توپ را می گرفت گل می زد.گویا او بهترین بازیکن و ستاره ی تیم بود.تیمش برنده شد.وقتی بازی تمام شد،مربی به طرف او رفت و گفت:پسرجان،چه طور من در زندگی ام این قدر اشتباه کرده ام.من هیچ وقت ندیده بودم که مثل این دفعه بازی کنی.

چه اتفاقی افتاده؟چه طور این قدر خوب بازی کردی؟پسر جواب داد:پدرم مرا امروز مرا نگاه می کرد.مربی نگاهی به اطراف انداخت؛به خصوص آن جایی که پدر او عادت داشت در آنجا بنشیند،ولی کسی آنجا نبود.او گفت:پسر جان،پدرت عادت داشت آن جا بنشیند اما من امروز کسی را آنجا نمی بینم.پسر جواب داد:((مربی عزیز،مطلبی هست که من هرگز به شما نگفته ام.پدرم کور بود.درست چهار روز قبل مرد.امروز اولین روزی بود که او از بالا به من نگاه می کند.

همه می خواهند که برنده باشند ولی تعداد کمی هستند که خود رابرای برنده شدن آماده کرده باشند.

(واینس لومباردی)

اغلب مردم بیشتر از آنکه برای زندگی خود برنامه ریزی بکنند برای مهمانی ها و تعطیلات خودبرنامه ریزی می کنند.

آمادگی

اطمینان،از آماده بودن ناشی می شود و آن هم عبارت است از برنامه ریزی و تمرین کردن.برنده ها خود را تحت فشار می گذارند.این فشار برای آماده شدن است نه فشار برای دل واپسی و برنده شدن.

اگر ما ضعیف تمرین کنیم،ضعیف نیز بازی خواهیم کرد.از این روست که ما همان گونه بازی می کنیم که آن گونه تمرین کرده ایم.تفاوت بین موفقیت  شکست تفاوت بین کاملا درست انجام دادن و درست انجام ندادن است.

آمادگی بدنی و ذهنی کامل نتیجه ی از خود گذشتگی و انظباط در امور است.در حد متوسط بودن آسان است ولی بهترین بودن سخت است.تعجبی نیست که افراد عادی و متوسط راه آسان را انتخاب می کنند.

آمادگی به عنوان کرانه ی موفقیت در هر زمینه ای مطرح است.

آمادگی=غرور+صبر+استقامت+تمرین+برنامه ریزی+اصول+هدف

آمادگی به اعتقاد منتهی می شود.

آمادگی به مفهوم تحمل وبردباری در مقابل شکست است و نه به مفهوم پذیرفتن شکست.آمادگی به مفهوم روبروشدن با شکست است بدون داشتن احساس بازنده بودن.

آمادگی به مفهوم درس گرفتن از اشتباهات است،باانجام دادن اشتباهات،دنیا به آخر نمی رسد.همه ی ما اشتباه می کنیم.نادان کسی است که اشتباه مشابهی را دوبار مرتکب شود.شخصی که اشتباهی مرتکب می شود  و آن را تصحیح نمی کند،مرتکب خطای بزرگتری می شود.

بهترین راه برای برخورد با اشتباهات عبارتند از:

*اعتراف کردن به آن ها

*غرق نشدن در آن ها 

*تکرار نکردن آن ها

*تقصیر رابه گردن آن ها نینداختن و بهانه نیاوردن.

سختی ها و ناکامی ها از آماده نبودن ناشی می شوند.برای آمادگی،تمرین و سخت کوشی هیچ گونه جایگزینی وجود ندارد و حتی خواسته و یک فکر پرازآرمان نیز نمی تواند جای آن ها را بگیرد.تنها آمادگی است که شما رابه قله ی موفقیت می رساند.

هنگامی که شخص آمادگی نداشته باشد مصایب می توانند اورااز پای درآورند.

درست شبیه آبی که درمسیر خود جذب زمین می شود،موفقیت نیز نصیب کسانی می شود که برای آن آماده اند.تلاش های ضعیف موجب نتایج ضعیف می شوند.

پافشاری در موارد زیر دارای اهمیت است.

1-یک هدف 

2- یک برنامه 

3-آمادگی

4-بها(ارزش)

5-صبر

6-تمرین

7-اصول

8-افتخار

9-نگرش مثبت

ازخود بپرسید:

*آیا یک هدف روشن وتعریف شده دارید؟

*آیا برنامه ای برای عمل دارید؟

*چه کاری برای آماده شدن انجام داده اید؟

*برای این کار حاضرید چه مقدار هزینه کنید؟تا چه حد حاضرید جلو بروید؟

*آیا شما آن قدر می توانید صبر کنید که به زمان باروری برسید؟

*آیا شما میل دارید که برای عالی بودن تمرین کنید؟

*آیا به عملکردتان افتخار می کنید؟

*آیا شما این نگرش رادارید که((این کار شدنی است))؟

هیچ چیز نمی تواند جای استقامت را بگیرد،حتی استعداد فراوان(که هیچ چیزی معمول تر از شکست و ناکامی افراد با قریحه نیست.)حتی نبوغ نیز جایگزینی برای آن نیست:داستان های نوابغی که شکست خورده اند زبانزد مردم است،حتی تحصیلات نیز نمی تواند جایگزین آن شوند:چراکه دنیا پرازتحصیل کرده های بیکار است.استقامت و پایمردی تنها قدرت مطلق هستند.            (کلوین کلیج)

پیمودن مسیر موفقیت آسان نیست،زیرا پرازموانع وسختی هاست.برنده ها توان غلبه برآن ها رادارند وبا تصمیم قاطع تر خودرابالامی کشند.

روزی از فریتز کرایسلر،نوازنده ی مشهور ویولون پرسیدند:((چگونه است که تو به این خوبی می نوازی؟آیا تو خوش شانس هستی؟))اوپاسخ داد:((این براثر تمرین است.اگر من یک ماه تمرین نکنم،شنونده ها متوجه تفاوت خواهند شد.اگر یک هفته تمرین نکنم.همسرم این تفاوت را حس خواهد کرد و اگر یک روز تمرین نکنم خودم این تفاوت را حس خواهم کرد.))

استقامت به مفهوم اراده و تعهد است.درآن لذت دوام آوردن وجود دارد.برای تغهد واستقامت باید تصمیم گرفت.ورزشکاران سالها به تمرین می پردازند تا در چند ثانیه یا دقیقه عملکرد خودرانشان دهند.

استقامت یک تصمیم است.آن تعهد نسبت به اتمام رساندن چیزی است که شروع کرده اید.هنگامی که از رمق می افتیم،ول کردن آن کار خوب به نظر می رسد ولی برنده ها دوام می آورند.ازیک ورزشکار برنده بپرسید اودرد و رنج را تحمل می کند و آن چه را که شروع کرده به پایان می رساند؟بیشتر کارهایی که به شکست منتهی می شوند درآغاز خوب شروع می شوند ولی در نهایت به نتیجه نمی رسند.استقامت از هدف ناشی می شود زندگی بدون هدف سرگردانی اس.شخصی که هدفی ندارد استقامتی به خرج نمی دهد،هیچ وقت هم رضایتی کسب نمی کند.

هنگامی که خسته می شوم و  می خواهم که تمرین را تمام کنم،ازاین که می بینم حریف بغل دستی ام هنوز کار می کند شگفت زده می شوم.هنگامی که می بینم او هنوز کار می کند،شروع به فشارآوردن به خودم می کنم.هنگامی که می بینم او بیش از اندازه کار می کند،فشار بیشتری به خود می آورم

ماهرروز می شنویم که دانش قدرت است.اما دانش واقعا اطلاعات است و در واقع قدرت بالقوه است و تنها موقعی به قدرت تبدیل می شود که عمل شود.

چه تفاوتی است بین کسی که نمی تواند بخواند با کسی که می تواند بخواند،اما نمی خواند؟تفاوت زیادی نیست.

یادگیری مانند خوردن غذااست.چه مقدار غذاخوردن اهمیتی ندارد،مهم آن است که چه مقداری را هضم و جذب می کنیم.دانش،قدرت بالقوه ودانایی قدرت واقعی است.تعلیم و تربیت انواع مختلفی دارد و آن فقط گرفتن نمره و کسب رتبه نیست.تعلیم و تربیت می تواند شامل موارد زیر باشد:

1-آماده کردن زمینه ی رشد نیروها

2-یادگیری خود انظباطی

3-گوش دادن

4-تمایل به یادگیری

افکار ما نیز مانند ماهیچه ها،کوچک یا بزرگ شدن شان به مقدار و چگونگی تمرین ما بستگی دارد.

اگر فکر می کنید که تعلیم و تربیت پرهزینه است،پس به جهالت روی آورید(درک باک)

تعلیم و تربیت مثبت و مداوم،منجر به افکار مثبت می شود

تعلیم وتربیت،یک مخزن و گنج است.

متفکران مثبت مانند ورزشکاران هستند که از طریق تمرین،گنج درونی استقامت را در خود ایجاد می کنند که در هنگام رقابت ازآن استفاده کنند.اگر آن ها تمرین نکنند هیچ چیزی برای برداشت ندارند.

همین طور متفکران مثبت اندیش مرتبا نگرش های مثبت رااز طریق تغذیه ی مداوم ذهن با افکار خالص،قدرتمند و مثبت ذخیره می کنند.

آن ها می دانند که ما همه با چیزهای منفی روبرو می شویم واگر ما نگرش های مثبت را ذخیره کنیم می توانیم پیروزشویم وافکار منفی شکست خواهند خورد.متفکران دارای نگرش مثبت؛نادان نیستند وهم چنین نمی خواهند زندگی کورکورانه ای داشته باشند.آن ها افراد موفقی هستند که محدودیت های خودراتشخیص می دهند اما برروی نیرومندی های خود متمرکز می شوند.ارطرف دیگرناموفق ها،نیرومندی های خود را تشخیص می دهند،ولی برضعف های خود متمرکز می شوند.

این موضوع شبیه پسر کوچکی است که می گوید وقتی که پسر بزرگی شدم،فلان و فلان مورد را انجام خواهم داد وخوشحال خواهم شد.وقتی او یک پسر بزرگ می شود می گوید وقتی که دانشگاه را تمام کردم فلان وفلان مورد انجام می دهم و خوشحال خواهم شد.وقتی او دانشگاه را تمام می کند،می گوید وقتی شغلی پیدا کردم،فلان و فلان مورد را انجام خواهم دادو خوشحال خواهم شد.وقتی شغلی را پیدا می کند او می گوید وقتی ازدواج کردم،فلان و فلان کار را انجام می دهم و خوشحال خواهم شد.وقتی که ازدواج کرد،می گوید وقتی بچه هایم از مدرسه فارغ التحصیل شدند وقتی که بچه هایش فارغ التحصیل شدند می گوید وقتی بازنشسته شدم فلان و فلان کار را انجام می دهم وخوشحال خواهم شد.وقتی او بازنشسته شد می بیند که زندگی در جلوی چشم های او تمام شده است.

برخی افراد تاخیر در کارها را تمرین می کنند وبه وسیله ی عبارات و کلمات آن را پنهان می کنند.می گویند:من تجزیه و تحلیل می کنم و شش ماه بعد آن ها هنوز در حال تجزیه و تحلیل هستند.آن چیزی که نمی فهمند این است که آن ها از بیماری به نام((فلج تجزیه و تحلیل))رنج می برند وآن ها هرگز موفق نخواهند شد.نوعی دیگر از افراد تاخیر کننده وجود دارند که می گویند:((من آماده می شوم))ماه بعد هنوز در حال آماده شدن هستند وشش ماه بعد آن ها باز هنوز آماده می شوند.چیزی را که آن ها درک نمی کنند این است که از یک بیماری به نام((بهانه سازی))در رنج هستند.آن ها بهانه هایی برای خود می سازند.

چه زمانی است و ما کجا هستیم؟پاسخ این است که اکنون زمان حال است و ما اینجا هستیم.اجازه دهید بهترین زمان یعنی زمان حال را ایجاد کنیم واز زمان حاضر کاملا مفید،بهره ببریم.پیام ما این نیست که نیاز به برنامه ای برای آینده نیست.پیام ما این است که برای آینده نیاز به برنامه داریم.اگر ما از زمان حال خود به صورت کامل استفاده کنیم.بذرهایی برای آینده ی بهتر به صورت خودکار کشته ایم.آیا چنین نیست؟

اگر شما می خواهید نگرش مثبت ایجاد کنید این عبارت را یاد بگیرید:((آن را حالا انجام بده))و عادت به تاخیر انداختن کارها را متوقف کن.

غمگین ترین کلمات درزندگی عبارتند از:

1-ممکن بود این طوری بشود

2-باید این کار را می کردم

3-می توانستم این کار را بکنم

4-ای کاش این کار را می کردم

5-ای کاش وقت بیشتری می گذاشتم

من مطمئنم که همه ی افراد موفق می خواهند تاخیر داشته باشند اما هرگز دوروبر آن نمی روند.

وقتی کسی می گوید:((من یکی از همین روزها آن کار را انجام می دهم))شما مطمئن باشید که آن به معنای این است که هیچ یک ازروزها انجام نمی دهد.

برخی افراد منتظر می مانند همه ی چراغ ها سبز بشوند تا از خانه شان خارج شوند.آن،هرگز اتفاق نخواهد افتاد آن ها قبل از آنکه شروع کنند شکست می خورند واین امر غمگین کننده است.تاخیر کردن درکارها را متوقف کنید،زمان آن فراررسیده است که بهانه ها را کنار بگذاریم.

دردوران کودکی،ما نگرش هایی را شکل می دهیم که در طول زندگی ادامه دارند.بدون تردید کسب کردن نگرش مثبت در طول سال های شکل گیری،

آسان تر و بهتر خواهد بود.آیا این موضوع به این معناست که اگر ما نگرش منفی را با طرح قبلی و یا به غفلت در خود ایجاد کردیم پس به دام افتاده ایم؟ا

البته که چنین نیست.آیا ما می توانیم آ ن ها را تغییر دهیم؟بله.آیا آن آسان است؟کاملا نه.شما چه طور نگرش مثبت را شکل می دهید و حفظ می کنید؟

^از اصولی که باعث یک نگرش مثبت می شود،آگاه شوید

^مثبت باشید

^امکان نظم را فراهم کنید و اصول آن را تمرین کنید

به عنوان یک بزرگسال،صرف نظر از محیط،تعلیم و تربیت و تجربه ی خود،چه کسی مسئول نگرشمان است؟ما مسئول هستیم.برخی مواقع ما مجبوریم 

مسئولیت زندگی مان را بپذیریم.ما هر کسی را و هر چیزی را به جز خودمان سرزنش می کنیم.بر عهده ی ماست که هر روز صبح نگرش مان را انتخاب 

کنیم.به عنوان یک بزرگسال ما باید مسئولیت رفتار و اعمال مان را بپذیریم.

افراد دارای نگرش منفی،کل دنیا،والدین،معلمان،همسرشان،وضعیت اقتصادی و دولت را برای معایبشان سرزنش می کنند.

شما باید گذشته را رها کنید.گرد و غبار را از خودتان دور کنید و به مسیر اصلی برگردید.رویاها و خیال بافی را کنار بگذارید وبه جلو حرکت کنید.به چیزهای 

مثبتی فکر کنید که درست و خوب هستند،زیرا آن ها در ذهن ما اثر مثبت خواهند گذاشت.